Ο Μαρξ σε Χαλικούτι και Καλούμπα

Μαρξ για δύο παραστάσεις στο Ρέθυμνο

Τα συνεργατικά καφενεία Χαλικούτι και Καλούμπα φιλοξενούν για δύο μέρες τον Κ.Μαρξ στον πεζόδρομο της Κατεχάκη. Σε μία από τις τελευταίες παραστάσεις της περιοδείας της αυτοδιαχειριζόμενης θεατρικής ομάδας Φάντης Μπαστούνι, το άκρως επίκαιρο έργο του Howard Zinn έρχεται να αναβιώσει μια δυνητική επιστροφή του Καρλ Μαρξ στο Σόχο, την πατρίδα του καπιταλισμού με απρόβλεπτες προεκτάσεις…

22/9 : συνεργατικό καφενείο Καλούμπα
23/9: συνεργατικό καφενείο Χαλικούτι
ώρα: 20:30
πεζόδρομος Φορτέτζα
είσοδος : πάντα ελεύθερη και ωραία

————————————————————————-

Λίγα λόγια για το έργο (σημείωμα σκηνοθέτη)

Ο “Μαρξ στο Σόχο”, μολονότι δεν προέρχεται από την πένα ενός επαγγελματία δραματουργού, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της εποχής μας, τουλάχιστον για όσους πιστεύουν ακόμα ότι το ριζοσπαστικό θέατρο δεν πέθανε.

Η φανταστική επιστροφή του Μαρξ στην πατρίδα του καπιταλισμού και η εξίσου φανταστική ανάκληση της συνάντησής του με τον Μπακούνιν στο σπίτι του πρώτου, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον αναρχο-μαρξιστή Χ. Ζινν, προκειμένου να ανασυστήσει το ελευθεριακό αίτημα σήμερα.

Ο Μαρξ συνδιαλέγεται με τα πρόσωπα που αγάπησε, καθώς και με αυτούς που τον ανάγκασαν να αποφανθεί: “εγώ δεν είμαι μαρξιστής!”. Συνεπώς, παρουσιάζονται παράλληλα ενδιαφέροντα στοιχεία από τη βιογραφία του και μια χαρτογράφηση των κινημάτων που σημάδεψαν την τύχη του ελευθεριακού κομμουνισμού.

Επιλέξαμε μια λιτή σκηνική αναπαράσταση (χωρίς π.χ. οπτικοακουστικά μέσα), προκειμένου να αναδείξουμε τόσο τον θεατρικό λόγο όσο και την υποκριτική ως όπλο της κριτικής.
Ο αυτοσχεδιασμός επάνω στην επικαιρότητα είναι περιορισμένος, καθώς το ίδιο το κείμενο είναι πλούσιο σε ιδέες προς αξιοποίηση. Καθαρά θεωρητικά, δόθηκε έμφαση στα Χειρόγραφα 1844 του Μαρξ, εφόσον αποτελούν το πιο σημαντικό ίσως έργο για την ιστορική εξέλιξη του μαρξισμού.

Ο Μαρξ δεν εμφανίζεται σκηνικά ως “φάντασμα”, αλλά στον φυσικό του χώρο, ενώπιον των μαζών. Τέλος, σκηνοθετικά ο μονόλογος κορυφώνεται ακριβώς στα σημεία όπου ο πολιτικός λόγος αναδύεται μέσα από τον θεατρικό, δηλαδή το περιεχόμενο ορίζει τελικά τη μορφή του έργου”.

Ένας δυνατός μονόλογος με το Βασίλη Κυριακού,σε σκηνοθεσία Νίκου Σέργη.